Trądzik to najczęstsze schorzenie skóry wieku młodzieńczego. Zmiany trądzikowe poza twarzą pojawiają się często również na dekolcie, plecach, ramionach.
Przyczyną powstania trądziku jest nadmierne wydzielanie łoju w gruczołach łojowych, oraz ich zatykanie poprzez rogowacenie ujść mieszków włosowych. Proces ten nasila nadmierna produkcja łoju, który jest pożywką dla bakterii beztlenowych. Ich namnażanie się powoduje powstawanie stanu zapalnego. Dużą rolę w rozwoju zmian trądzikowych odgrywają hormony płciowe.
Celem leczenia trądzika jest zmniejszenie łojotoku, zapobieganie nadmiernemu rogowaceniu mieszkowemu, zahamowanie rozwoju bakterii i stanu zapalnego skóry.
W leczeniu trądziku stosuje się antybiotyki, gdzie dużą skuteczność wykazują tetracykliny, erytromycyna (Davercin), klindamycyna (Dalacin C), minocyklinę. Antybiotyki stosuje się według określonych schematów, zwykle przez wiele tygodni, a nawet miesięcy. Dodatkowo należy podawać witaminy działające przeciwłojotokowo: PP, B2, C. W przypadku przyjmowania gotowych zestawów wielowitaminowych należy unikać tych, które zawierają witaminę B12, gdyż ona sama może wywoływać objawy trądzikowe. W ciężkich postaciach choroby stosuje się leki zawierające13-cis kwas witaminy A (Roaccutane). Podaje się je zwykle przez 3-5 miesięcy.
Korzystne działanie w leczeniu trądziku mają także sole cynku (Zincteral).
W leczeniu miejscowym używa się do oczyszczania skóry roztworów zawierających tymol, mentol, kwas salicylowy.
Wszystkie preparaty muszą być dobrane indywidualnie a ich przyjmowanie powinno się odbywać pod ścisłą kontrolą lekarza.
Wybór metody leczenia zależy od rodzaju trądzika, objawów chorobowych, a także od wieku i płci pacjenta. Leczenie należy rozpocząć w jak najwcześniejszym stadium choroby aby zapobiec formowaniu się blizn potrądzikowych.
Niewłaściwa pielęgnacja cery oraz stosowanie nieodpowiednich kosmetyków, często są przyczyną pogorszenie się zmian trądzikowych i braku skuteczności terapii trądzika.
Zabiegi kosmetologiczne mają za zadanie poprawę ogólnego wyglądu stanu skóry trądzikowej i zahamowanie powstawania stanów zapalnych. Należy jednakże pamiętać o konieczności wykonania serii zabiegów i stosowania się do wskazań zaproponowanych na konsultacji. Im wcześniej zaczniemy dbać o skórę z tendencją do trądziku, tym mniejsze ryzyko wystąpienia przebarwień i blizn pozapalnych, których leczenie jest długotrwałe i kosztowne. Dobre wyniki w zapobieganiu nawrotom trądzika daje regularne oczyszczanie skóry za pomocą peelingów medycznych i mikrodermabrazji. Za bardzo skuteczną w leczeniu zmian trądzikowych uważa się obecnie kurację laserową, po której najszybciej obserwuje się korzystne efekty, zarówno lecznicze jak i kosmetyczne.
Trądzik różowaty to zespół objawów zapalenia skory o różnej etiologii.
Trądzik różowaty pojawia się najczęściej pomiędzy 30 a 50 rokiem życia. Umiejscowiony jest głównie w okolicach nosa i sąsiadujących częściach policzków. Pierwszym sygnałem ostrzegawczym jest rumień pojawiający się na policzkach, nagłe czerwienienie skóry. Głównymi objawami są zmiany naczyniowe takie jak rumień lub teleangiektazje. Dodatkowo pojawia się mocno wyróżniające, sinoczerwone zabarwienie nosa i przyległych części policzków. W ujściach mieszków włosowych tworzą się grudki i krosty. U mężczyzn może nastąpić przerost guzowaty całego nosa.
Przyczynami powstawania trądziku różowatego są najczęściej: predyspozycje genetyczne, nadciśnienie tętnicze, niektóre choroby układu pokarmowego, zaburzenia hormonalne.
Czynniki, które nasilają objawy w/w schorzenia to:
– wpływ ciepła (gorące napoje, potrawy)
– czynniki pogodowe (wiatr, słońce, niska temperatura)
– pikantne potrawy i alkohol
– stres
– korzystanie z sauny i zbyt intensywne ćwiczenia fizyczne.
Również niektóre kosmetyki mogą działać zbyt drażniąco na skórę, wzmacniając występowanie schorzenia m.in. : alkohol etylowy, alkohol benzylowy, glikol propylenowy, laurylosiarczan sodu, alfa-hydroksykwasy.
Przy rozpoznanym trądziku różowatym należy zrezygnować z używania mydeł i zbyt silnych detergentów i toników alkoholowych.
Równie ważne jest używanie odpowiednich preparatów chroniących przed promieniowaniem UVA i UVB. Wysokość SPF powinna wynosić powyżej 15, a według niektórych źródeł najbardziej odpowiedni jest SPF nie mniej niż 30. Przy doborze wysokości filtra należy uwzględnić prowadzony tryb życia i indywidualne narażenie na działanie słońca.
W leczeniu miejscowym trądziku różowatego najlepiej sprawdzają się preparaty zawierające metronidazol w stężeniu 0,5-2%, które w zależności od typu i wrażliwości cery stosujemy w postaci żelu lub kremu. Polecane są również preparaty zawierające antybiotyki (tetracyklinę, klindamycynę lub erytromycynę).
Zabiegi proponowane w przypadku skóry z trądzikiem różowatym:
Naświetlanie przy użyciu lasera, IPL – z programem przeznaczonym do skóry z trądzikiem różowatym.